“Op 27 april kocht ik in een opwelling een ponymerrie met veulen. De merrie was er erbarmelijk aan toe, vel over been, snotterig en had een heel dik oog. Zij en haar veulen waren heel schuw en angstig. De handelaren wisten niets van haar en ik dus ook niet. Behalve dat ik haar moest redden van een wisse dood.
Volgens mijn eigen veearts kon het niet anders dan dat ze erg veel pijn had en moesten we ons voorbereiden op het ergste, dat we haar in zouden moeten laten slapen. Zij had niet het gevoel dat dit nog goed kon komen en vond dat we in het belang van het dier moesten handelen. Iets in mij wilde dit niet geloven. Ik zag iets anders in de ogen van de pony. Maar wat te doen, wat is op zo’n moment wijsheid? Op dat moment dacht ik aan Anky. Via haar zou ik antwoord op die vraag kunnen proberen te krijgen, van Coco zelf.
Anky maakte op heel rustige wijze contact met Coco. Die bleef ook heel relaxed staan in haar stal. Ze vertelde Anky dat het met de pijn wel meeviel en dat ze gewoon wat tijd, liefde en zorg nodig had, en dat ze dit kreeg bij ons. Ze wilde heel graag blijven. Verder bevestigde het verhaal dat Anky vertelde wat ik al vermoedde, dat Coco ooit wel een liefdevol huis had gehad en vertrouwen had in mensen. Zo vertelde ze dat ze ooit woonde bij een moeder en een dochter die haar goed behandelden en dat ze daar ook een veulen had gekregen. Daarna was ze op verschillende maneges terecht gekomen waar ze slecht werd behandeld en was haar leven veranderd in een groot zwart gat. Coco werd opnieuw drachtig. Ze had gekozen voor dit veulen in de hoop de verzorging te krijgen die ze nodig had. Helaas was dat dus niet gebeurd. Met alle gevolgen van dien”.
Coco voelde zich duidelijk erg op haar gemak bij Anky en dat had ik ook. Anky onderbrak Coco regelmatig even om aan mij te kunnen vertellen wat ze zei en andersom kon ik ook de vragen stellen die bij mij opkwamen. Het voelde voor mij ook alsof ik in gesprek was met Coco.
Uiteindelijk vroeg Coco aan mij wanneer ze bij de andere paarden mocht omdat ze daar al wel aan toe was. En of ik er voor wilde zorgen dat haar huidige veulen niet te jong weg zou gaan, zoals haarzelf en haar eerdere veulens was overkomen.
Alles klopte wat Anky van Coco te horen kreeg over haar gezondheid. Ze is vrijwel helemaal hersteld inmiddels en staat tussen de grote paarden alsof ze hier al jaren woont. De veearts was blij verrast en had dit voorspoedig herstel echt niet verwacht. Wij hebben meer inzicht gekregen in wat er in het leven van Coco is gebeurd en dat het dus tijd gaat kosten voor ze haar vertrouwen in mensen heeft hersteld. Stapje voor stapje laat ze ons toe. Al direct na het gesprek met Anky wist Coco duidelijk dat ze niet meer weg hoefde. Tot dan toe verzette ze zich als we haar uit de wei haalden en dat was nu geen probleem meer. We zien echt dat ze haar best doet om mee te werken maar begrijpen het ook als ze nog even in paniek schiet.
De sessie met Anky heeft met name geholpen om het vertrouwen te herstellen. Van ons in Coco en dat we op onze intuïtie mochten vertrouwen, en van Coco in ons.
Ook heel waardevol om haar verhaal te kennen en te weten wat er in haar leven is gebeurd. Het verklaard niet alleen bepaald gedrag, het laat ook zien wat een krachtig paard Coco is. Iets wat er met de dag meer uit komt.
Dank je wel Anky. We zijn er erg blij mee wat je voor ons en Coco hebt kunnen doen”.